Bijzondere overwegingen over strafdoelen bij dodelijk incident door toedoen van ambulant begeleidster.

Bijzondere overwegingen over strafdoelen bij dodelijk incident door toedoen van ambulant begeleidster; geen generale preventie, nu niet aannemelijk is dat het gedrag van begeleidster of andere zorgverleners beïnvloed wordt door een (dreigende) gevangenis- of taakstraf, omdat een dergelijke straf in het niet valt bij haar schuldgevoel. Ook geen vergelding, nu de begeleidster al zwaar te lijden heeft onder een groot schuldgevoel.

Handelingen van fysiotherapeut ontuchtig.

Handelingen van fysiotherapeut ontuchtig; een eventuele medische noodzaak kan het ontuchtige karakter van de handelingen in de gegeven omstandigheden niet wegnemen. Taakstraf en voorwaardelijke gevangenisstraf met onder meer als bijzondere voorwaarde het niet behandelen van vrouwelijke cliënten, zolang het OM dat nodig vindt.

Klacht tegen deskundige (tandarts) wordt in beroep bij het CTG alsnog ongegrond verklaard, omdat het onderzoek volgens het CTG wel de tuchtrechtelijke toets der kritiek doorstaat.

Het RTG heeft in eerste aanleg geoordeeld dat de door de tandarts (in de hoedanigheid van deskundige/rapporteur) opgestelde rapportage niet aan de daaraan te stellen eisen voldoet ten aanzien van de deskundigheid van de rapporteur en het – ten onrechte – niet vermelden van de geraadpleegde bronnen. Aan de tandarts is de maatregel van een waarschuwing opgelegd. Het CTG ziet dat anders en verklaart de klacht alsnog ongegrond. Het CTG deelt onder andere de stelling van de tandarts dat het uitgangspunt behoort te zijn dat het tuchtcollege uitgaat van de deskundigheid en bekwaamheid van een rapporteur, tenzij er concrete aanwijzingen zijn om daaraan te twijfelen. In dit geval is niet gebleken dat de tandarts buiten de grenzen van haar deskundigheid is getreden. Daarnaast hoefde in dit geval de tandarts in haar rapport geen melding te maken van eventuele bronnen waarop het berust, aldus het CTG.

Kort geding: medisch specialist vordert het onderzoek naar zijn functioneren onmiddellijk stop te zetten, dan wel te verbieden (nader) onderzoek te verrichten naar zijn functioneren, op straffe van verbeurte van een dwangsom.

In kort geding vordert een medisch specialist het onderzoek naar zijn functioneren volgens het Reglement Functioneringsvraag onmiddellijk stop te zetten, dan wel te verbieden (nader) onderzoek te verrichten naar zijn functioneren, op straffe van verbeurte van een dwangsom. Alles wordt afgewezen.

Klacht tegen medisch adviseur (arts) van een zorgverzekeraar deels niet-ontvankelijk, deels ongegrond.

Klager is onder behandeling (geweest) bij een psychotherapeut, die in deze procedure optreedt als gemachtigde van klager. De zorgverzekeraar van klager heeft – op grond van de bevindingen van verweerder – besloten bepaalde interventies niet langer te vergoeden en reeds betaalde vergoedingen terug te vorderen van de psychotherapeut. Hierop is klager gestopt met de behandeling door de psychotherapeut. Het verwijt dat zeer ten nadele van klager is geoordeeld over zijn behandeling wordt ongegrond verklaard, nu het ‘doelmatig-criterium’ niet ziet op het effect van de behandeling op klager, maar ziet op de bewezen algemene werkzaamheid. Het verwijt dat ziet op het met terugwerkende kracht ondoelmatig verklaren van afgesloten behandelingen wordt niet-ontvankelijk verklaard in verband met het ontbreken van een relatie tussen voornoemd handelen van verweerder en de individuele gezondheidszorg, hetgeen noodzakelijk is voor een toets aan de tweede tuchtnorm. Ten slotte wordt verweerder – ondanks dat hij geen psychotherapeut is – bevoegd en voldoende bekwaam geacht om de controles voortvloeiende uit artikel 87 Zorgverzekeringswet te verrichten.

Sterilisatie zonder informed consent is een schending van artikel 8 EVRM (en in deze zaak niet van art. 3 EVRM).

Een vrouw moet een spoedkeizersnede ondergaan, waarvoor zij haar toestemming geeft. Bij de operatie blijkt haar baarmoeder gescheurd. De artsen besluiten tot behoud van de baarmoeder, maar steriliseren de vrouw, nu een toekomstige zwangerschap levensbedreigend is. Het EHRM oordeelt dat de artsen oprecht bezorgd waren over de veiligheid en gezondheid van de vrouw. Geen schending van artikel 3 EVRM. Wel van artikel 8 EVRM. Een sterilisatie is geen noodsituatie. Het is geen levensreddende medische ingreep. Daarmee is informed consent noodzakelijk. Die ontbrak. Het informed consent-formulier kan niet zo worden geïnterpreteerd dat de sterilisatie als uitbreiding van de keizersnede moet worden gezien. Het Hof kent € 7.500 immateriële schadevergoeding toe.

Onderzoek en rapportage psychiater onzorgvuldig en nalatig bij vaststelling 'alcoholmisbruik in de zin van de wet'.

Op last van het CBR is klager onderworpen aan een psychiatrische expertise ten behoeve van het verkrijgen van een verklaring van geschiktheid in het kader van een mededelingenprocedure. Klager verwijt de psychiater die dit onderzoek heeft uitgevoerd dat deze onzorgvuldig en nalatig is geweest bij de uitvoering van de keuring en hem onvoldoende heeft geïnformeerd over het correctierecht. Het RTG acht de klacht tegen de psychiater gegrond en legt de maatregel van berisping op.

Schijn van vertegenwoordigingsbevoegdheid bij contracteren zorg.

Conflict over totstandkoming zorgovereenkomst. Schijn van vertegenwoordigingsbevoegdheid aangenomen nu er sprake was van gerechtvaardigd vertrouwen.

Het ligt niet op de weg van het ziekenhuis om een patiënt erop te wijzen dat een behandeling wel of niet wordt vergoed door de zorgverzekeraar.

Een vrouw ondergaat een medische behandeling in het ziekenhuis. De behandeling valt slechts deels onder de dekking van haar zorgverzekering. Het ziekenhuis stuurt een factuur, die de vrouw niet betaalt. Zij meent dat het ziekenhuis haar er vooraf over had moeten informeren dat zij een deel zelf moet betalen. Zij beroept zich op dwaling, maar dat beroep honoreert de kantonrechter niet. De vrouw had zelf kunnen en moeten weten dat haar verzekering niet alle kosten dekte. Het ligt niet op de weg van het ziekenhuis om iedere individuele patiënt hierop te wijzen. De kantonrechter veroordeelt de vrouw tot betaling van de factuur.

Onderlinge verantwoordelijkheid ziekenhuis-huisartsenpost-patiënt.

Een man meldt zich met een sportblessure bij de spoedeisende hulp. Die wijst hem na triage door naar de huisartsenpost. Deze adviseert de man om zich eventueel de week erop te melden bij de traumapoli om een ruptuur uit te sluiten. Dat doet de man niet. Anderhalf jaar later blijkt sprake van een ruptuur. De man stelt het ziekenhuis en de huisartsenpost aansprakelijk. Naar het oordeel van de rechtbank zijn die niet tekortgeschoten. Het ziekenhuis is na verwijzing niet aansprakelijk voor eventuele fouten van de huisartsenpost. De huisartsenpost mag er bij zijn advisering van uitgaan dat de patiënt het advies opvolgt. Een patiënt heeft een eigen verantwoordelijkheid voor zijn gezondheid. Geen overschrijding klachttermijn artikel 6:89 BW.