Wijkverpleegkundige kan declaraties niet verantwoorden, terugbetaling op grond van onverschuldigde betaling en bestuurdersaansprakelijkheid.

Een wijkverpleegkundige declareert eerst onder haar eenmanszaak en later onder haar bv bedragen die zij bij controle niet kan verantwoorden. Voor de wijkverpleegkundige geldt een verzwaarde stelplicht. Zij laat na aan haar wettelijke en contractuele verplichtingen te voldoen. De wijkverpleegkundige moet de bedragen als onverschuldigd betaald terugbetalen. Bovendien heeft zij zich zodanig onzorgvuldig van haar taken gekweten dat haar als bestuurder van een zorginstelling persoonlijk een ernstig verwijt treft. Ook op grond van bestuurdersaansprakelijkheid veroordeelt de rechtbank de wijkverpleegkundige tot terugbetaling.

CRvB: onvoldoende wetenschappelijk bewijs dat een assistentiehond toegevoegde waarde heeft bij wegnemen beperkingen in zelfredzaamheid.

CRvB: onvoldoende wetenschappelijk bewijs dat een assistentiehond toegevoegde waarde heeft bij wegnemen beperkingen in zelfredzaamheid.

Klacht niet-ontvankelijk ondanks verzuim zorgaanbieder om te wijzen op de mogelijkheid de kwestie voor te leggen aan de geschillencommissie.

Een patiënt heeft een klacht ingediend over een bij hem uitgevoerde knieoperatie. Aansprakelijkheid is door de zorgaanbieder afgewezen. Anderhalf jaar later heeft de patiënt zich tot de geschillencommissie gewend. De geschillencommissie oordeelt dat het feit dat de zorgaanbieder hem niet heeft gewezen op de mogelijkheid bij de Geschillencommissie, geen reden is voor een uitzondering van de twaalf maanden-termijn omdat deze informatie ook op de website van de zorgaanbieder te vinden was. De klacht wordt niet-ontvankelijk verklaard.

Schending van informed consent en onzorgvuldige dossiervoering worden chirurg als hoofdbehandelaar aangerekend.

De aangesproken chirurg was als hoofdbehandelaar betrokken bij de behandeling van klaagster. Klaagster verwijt de chirurg onder meer dat sprake is van schending van informed consent en een onzorgvuldige dossiervoering. Op basis van het dossier kan het RTG niet vaststellen wie het gesprek met klaagster heeft gevoerd. Mogelijk ontbreekt informatie in het medisch dossier vanwege een overgang naar een nieuw elektronisch patiëntendossier. Beide klachtonderdelen acht het RTG gegrond en worden de chirurg als hoofdbehandelaar aangerekend.

Opkomen voor anderen (aanpassing van geestelijke zorg aan arrestanten) is geen eigen belang in de zin van artikel 1:2, eerste lid, Awb.

Een man wordt gedetineerd in verband met het overlijden van zijn vrouw door een zwangerschapscomplicatie, maar ten onrechte. Psychische hulp krijgt hij niet. Zes jaar nadien vraagt hij de Inspectie voor Gezondheidszorg en Jeugd handhavend op te treden. Tegen het antwoord van de inspectie maakt de man bezwaar. De minister en de rechtbank verklaren het bezwaar niet-ontvankelijk. Ook volgens de Afdeling is de man geen belanghebbende in de zin van artikel 1:2 Awb. Uit de gegeven toelichting en overgelegde stukken is af te leiden dat de drijfveer van de man is om te voorkomen dat anderen in een situatie als de zijne komen. Dat is onvoldoende om een eigen, rechtstreeks belang aan te nemen. Geen sprake van onthouding van toegang tot de rechter.

Samenloop klacht- en tuchtprocedure: deel klachten niet-ontvankelijk.

Procedure Klachtenfunctionaris is een met voldoende waarborgen omklede procedure als bedoeld in artikel 7.9 van het Tuchtreglement (versie 1.4).

Lijfsdwang voor moeder die omgangsregeling niet nakomt.

De moeder komt de door de rechter vastgestelde omgangsregeling niet na en houdt ieder contact met de hulpverlening af. Lijfsdwang kan niet worden voorkomen door toepassing van minder ingrijpende middelen.

Voortzetting crisismaatregel. Roken van sigaretten als ernstig nadeel als bedoeld in de Wvggz.

Voortzetting crisismaatregel toegewezen. Betrokkene heeft een slechte gezondheid, waar het roken een enorme invloed op heeft. De rechtbank oordeelt dat het roken daarom moet worden beschouwd als ernstig nadeel.

COVID-19. Klacht tegen huisarts over weigeren zorg vanwege niet dragen mondkapje ongegrond.

Klaagster heeft de huisartsenpraktijk verlaten vóórdat het consult had plaatsgevonden, omdat zij niet bereid was om een mondkapje of spatscherm te dragen en zij ook een zelftest had geweigerd. Het bestaan van een angststoornis die het dragen van een mondkapje zou belemmeren heeft klaagster niet aannemelijk gemaakt. De huisarts kan geen tuchtrechtelijk verwijt worden gemaakt van het feit dat de consulten niet hebben plaatsgevonden.