Zorg- en vergewisplicht huisarts na verwijzing naar een specialist als niet zeker is of de verwijzing adequaat was.

Huisarts handelt onzorgvuldig na onduidelijk gecommuniceerde verwijzing bij subacute oogklachten. Hij had zich ervan moeten vergewissen dat de inschatting en de verwijzing juist waren en opgevolgd werden. Waarschuwing.

Handelen huisartsen na echtscheiding en gebrek aan communicatie en overeenstemming tussen ouders.

Verstrekken kopie dossier en informatie aan gezagdragende ouder. Omgaan met gebrek aan toestemming van een van de ouders bij gebrekkige communicatie tussen de ouders. Primaire verantwoordelijkheid ligt bij ouders. Waarschuwing voor te laat verstrekken kopie dossier en (niet-spoedeisende) verwijzing zonder toestemming van andere ouder. Uitdrukkelijke teamaansprakelijkheid huisartsen.

Onderzoekscommissie volgt bij onderzoek naar disfunctioneren het reglement en handelt niet onrechtmatig.

Kort geding. Een medisch specialist vordert intrekking van het onderzoeksrapport waarin hij als disfunctionerend wordt beoordeeld. De verwijten die hij de commissie(leden) maakt, treffen geen doel. De voorzieningenrechter toetst bij herhaling aan het van toepassing zijnde reglement, dat is gebaseerd op een door de beroepsgroep vastgesteld model. Dat het heeft ontbroken aan onafhankelijkheid, deskundigheid, professionaliteit of zorgvuldigheid, blijkt niet. Geen sprake van onrechtmatig handelen door de commissie(leden). De voorzieningenrechter wijst de vordering af.

IGJ niet-ontvankelijk in klacht tegen verpleegkundige, voor zover klacht is gebaseerd op tweede tuchtnorm, klacht op grond van eerste tuchtnorm ongegrond.

Na het overlijden van de echtgenote is een vriendschappelijke relatie ontstaan tussen de echtgenoot en de verpleegkundige en is deze laatste op verschillende manieren in financiële zin door hem begunstigd. Met de echtgenoot heeft geen zorgrelatie bestaan. De IGJ verwijt de verpleegkundige dat zij tekort is geschoten in de zorg jegens de echtgenoot, dat zij in strijd heeft gehandeld met hetgeen een behoorlijk beroepsbeoefenaar betaamt door niet te handelen conform haar professionele verantwoordelijkheid, en dat zij blijft volhouden dat zij niet in strijd met de professionele normen heeft gehandeld. Het RTG achtte de klacht ongegrond. Het CTG is van oordeel dat de IGJ niet-ontvankelijk is voor zover de klacht is gebaseerd op artikel 47 eerste lid, sub b Wet BIG, toetst het handelen van de verpleegkundige aan artikel 47 eerste lid, sub a Wet BIG en komt op andere gronden dan het RTG tot het oordeel dat de klacht ongegrond is.

Gegronde klacht tegen internist wegens missen diagnose blindedarmontsteking.

Een 58-jarige vrouw heeft een klacht tegen een internist ingediend omdat hij onvoldoende onderzoek zou hebben gedaan en de diagnose blindedarmontsteking heeft gemist. Het RTG acht de klacht gegrond en legt een waarschuwing op.

Suïciderisico's en verantwoordelijkheid regiebehandelaar.

Tekortschietende zorg door regiebehandelaar aan suïcidale patiënt en nazorg aan familie na overlijden patiënt door suïcide.

Gemiste diagnose door ANIOS en supervisor.

Een ANIOS heeft dienst op de SEH. Zij mist de diagnose herseninfarct bij een 19-jarige man, omdat zij te snel op het spoor van een functionele stoornis is gaan zitten. Zij heeft steeds overleg gehad met haar supervisor. Klacht is in hoger beroep gegrond verklaard zonder oplegging van een maatregel, omdat het de ANIOS niet aangerekend kan worden.

Geen enkele onderbouwing voor standpunt. Niet alleen afwijzing verzoek, maar ook volstrekt onnodig en onterecht ingesteld deelgeschil.

Deelgeschil. Aanstaande ouders beëindigen een zwangerschap, omdat, zo stellen zij, Erasmus UMC hen (ten onrechte) zou hebben verteld dat de hersenschade van hun eerdere kind te wijten is aan een erfelijke aandoening, en zij vreesden dat ook hun volgende kind aan een hersenbeschadiging zou lijden. De ouders verzoeken te bepalen dat Erasmus UMC aansprakelijk is. Voor hun standpunt volgt buiten noch in rechte een onderbouwing. De rechtbank wijst het verzoek af en laat kostenbegroting achterwege omdat het deelgeschil volstrekt onnodig en onterecht is ingesteld.

Niet de minister maar de secretaris is bevoegd (maar niet verplicht) tot het verstrekken van afschrift van een beslissing van een medisch tuchtcollege.

Een verzoek aan de minister van VWS om alle uitspraken van de medische tuchtcolleges van vóór 2010 in digitale vorm openbaar te maken faalt, nu de bevoegdheid niet bij de minister maar bij de secretarissen van de tuchtcolleges ligt (art. 77 Wet BIG). De Wet openbaarheid van bestuur is niet van toepassing op het verzoek en de Wet hergebruik van overheidsinformatie biedt geen grondslag voor een openbaarmakingsverplichting. Artikel 77 Wet BIG duidt juist niet op een dergelijke verplichting.

Verantwoordelijkheid bestuurder in nazorgtraject.

Bestuurder GGZ-instelling wordt verweten het tweede nazorggesprek niet voldoende professioneel te hebben voorbereid en gevoerd, terwijl zij beter had kunnen weten en zich het belang van klagers bij een goed nazorgtraject had moeten realiseren.