X/Y

Vader (klager) heeft een dochter die onder toezicht is gesteld. De gezinsvoogd (beklaagde) heeft het verzoek van de dochter om met haar een gesprek aan te gaan ingewilligd, zonder dat vader geïnformeerd was en om toestemming was gevraagd. Het college overweegt dat de Beroepscode voor de jeugdzorgwerker verlangt dat de wens van de ouder ook dient te worden gerespecteerd. Beklaagde had toestemming moeten vragen aan klager. Het is onvoldoende gebleken welke belangen van klager zijn meegewogen in de beslissing en waarom het belang van de dochter de doorslag heeft gegeven. Ook is niet gebleken dat beklaagde naar andere, minder ingrijpende oplossingen heeft gezocht. Het college legt een waarschuwing op. De overige klachten zijn ongegrond verklaard.

X/Y

Het gaat in deze zaak om een aantal beslissingen van gezinsvoogden over een kind. Klaagsters (grootmoeder en oudtante) voelen zich onvoldoende betrokken bij die beslissingen. Het College van Beroep is van oordeel dat er in de communicatie tussen de jeugdzorginstelling en klaagsters het een en ander is misgegaan. Er is sprake van een tijdsverloop van vele jaren voor de data van registratie van verweersters. Het verzoek van grootmoeder om de omgangsregeling uit te breiden is bij drie gerechtelijke instanties afgewezen en de omgangsregeling is in de loop der jaren beperkt en uiteindelijk stopgezet omdat het kind geen omgang meer wenste. Het college oordeelt dat verweersters de lijn van de gerechtelijke instanties en de zorginstelling hebben voortgezet omdat de in het verleden gemaakte fouten niet meer recht te trekken waren. Het college verklaart het beroep derhalve op alle onderdelen ongegrond. Het college besteedt eveneens aandacht aan het begrip 'belanghebbende' in deze uitspraak en aan het toepassingsbereik van het tuchtrecht SKJ.

X/Y

In de Richtlijn crisisplaatsing voor jeugdhulp en jeugdbescherming staan de criteria beschreven voor een spoeduithuisplaatsing. Het moet in dat geval gaan om een situatie waarin de jeugdige of een gezinslid direct fysiek gevaar loopt. De jeugdprofessional moet conform de Beroepscode voor de Jeugdzorgwerker kunnen motiveren waarom hij van mening is dat er sprake is van een dergelijke situatie. In de onderhavige zaak heeft de gezinsvoogd (beklaagde) gemotiveerd waarom er naar zijn mening sprake was van een situatie waardoor een spoeduithuisplaatsing nodig was. Het college acht dit onvoldoende gemotiveerd en oordeelt dat er geen sprake is van een situatie waarin een spoeduithuisplaatsing nodig was. Dat de rechter het verzoek heeft toegewezen doet hier niet aan af. Door het handelen van beklaagde heeft de moeder (klaagster) geen gelegenheid gehad om met haar kinderen naar een uithuisplaatsing toe te werken. Het college oordeelt dat deze situatie het vertrouwen in de jeugdzorg niet bevordert en legt daarom een waarschuwing op.

X/Y

Moeder (klaagster) heeft een dochter (A) uit een vorig huwelijk. Tijdens gesprekken met de schoolmaatschappelijk werker (beklaagde) kwam naar voren dat A veel druk ervaart die vanuit thuis op haar schoolprestaties wordt gelegd. Tijdens een gesprek tussen klaagster en beklaagde heeft beklaagde aangegeven dat A graag tijdelijk bij haar vader zou willen wonen. Klaagster klaagt dat zij onvoldoende op de hoogte was van de inhoud van de gesprekken tussen beklaagde en A en houdt beklaagde verantwoordelijk voor de onoverbrugbare verwijdering tussen haarzelf en A. Het college oordeelt de laatste klacht ongegrond maar oordeelt de eerste gegrond. Het college is van oordeel dat beklaagde onvoldoende heeft gereflecteerd op de gevolgen die haar aanpak kon hebben op klaagster. Beklaagde heeft niet gehandeld zoals het een redelijk zorgvuldig en bekwaam handelend jeugdprofessional betaamt. Het college legt een waarschuwing op.

X/Y

Moeder (klaagster) klaagt over slechte communicatie en samenwerking van de gezinsvoogd (beklaagde) met betrekking tot de omgangsregeling van haar zoon met de vader. Zonder overleg met de moeder heeft beklaagde de omgangsregeling met vader uitgebreid. Het college stelt vast dat beklaagde onvoldoende heeft kunnen uitleggen dat de veiligheid van het kind voldoende gewaarborgd is bij uitbreiding van de omgangsregeling. Ook wat betreft de samenwerking met klaagster heeft beklaagde zich onvoldoende ingespannen. Dat beklaagde heeft meegedeeld aan vader dat klaagster een klacht tegen haar heeft ingediend heeft geleid tot een negatieve uitwerking op de relatie tussen vader en klaagster. Beklaagde heeft geen belangenafweging gemaakt voordat ze dit nieuws deelde met de vader, dit had ze wel moeten doen. Hierdoor heeft beklaagde in strijd met de beroepscode gehandeld. Beklaagde heeft de beroepsregels geschonden maar ter zitting is gebleken dat zij beschikt over reflectief vermogen en dat zij actief bezig is met haar professionele ontwikkeling. Hierdoor acht het college de maatregel van waarschuwing passend.

X/Y

In deze uitspraak wordt besproken dat het van groot belang is dat ook in complexe situaties de jeugdprofessional blijft werken aan een goede samenwerking en communicatie met de ouders. Dit blijkt ook uit de Beroepscode. In deze zaak oordeelt het college dat niet kan worden vastgesteld dat beklaagde met zijn handelen buiten de grenzen van een bekwame beroepsuitoefening is getreden. De klachten van klaagster (de moeder) worden ongegrond verklaard omdat deze klachten betrekking hebben op gebeurtenissen die niet zijn vast te stellen door het college, niet volgen uit de stukken en gemotiveerd zijn weerlegd door beklaagde.

X/Y

In deze zaak gaat het om de klacht van klager over het handelen van beklaagde. Het college oordeelt dat beklaagde beter had moeten uitleggen hoe de verdeling van haar taken tussen twee instellingen geregeld was en dat beklaagde onvoldoende zorgvuldig is omgegaan met de verleende toestemming om informatie bij derden op te vragen. Doordat de manier van handelen van beklaagde mede is veroorzaakt door onduidelijkheden in de organisatie van de instelling, omdat beklaagde vanwege haar leeftijd inmiddels niet meer werkzaam is in de jeugdzorg en soortgelijke klachten naar tevredenheid al zijn besproken, legt het college geen maatregel op.

X/Y

Moeder (klaagster) wordt uit het gezag ontheven en verwijt de gezinsvoogd (beklaagde) dat er leugens over haar worden verteld en dat haar privacy wordt geschonden. Ook zou beklaagde met haar dochter (A) naar de huisarts zijn gegaan, zonder haar medeweten. Het college oordeelt dat klaagster haar klachten niet heeft onderbouwd en is ervan overtuigd geraakt dat beklaagde zich heeft ingespannen om klaagster ter wille te zijn. Met betrekking tot de privacyschending is klaagster mogelijk uit het oog verloren dat zij uit het gezag is ontheven, en dat zij na de uitvoering van de ondertoezichtstelling geen recht meer heeft op dit soort informatie.

X/Y

Het gaat in deze procedure om het handelen van een medisch adviseur. In het kader van een bezwaar tegen een indicatiebesluit heeft verweerder een medisch advies uitgebracht. Klager is de mening toegedaan dat dit advies niet voldoet aan de eisen daaromtrent. Het college in eerste aanleg heeft het advies aangemerkt als een deskundigenrapport en getoetst aan de eisen daaromtrent, zoals deze zijn vastgelegd in de tuchtrechtelijke jurisprudentie. Conclusie is dat de medisch adviseur is gebleven binnen de grenzen van een redelijke beroepsuitoefening. In hoger beroep trekt het Centraal Tuchtcollege dezelfde conclusie en overweegt daarbij dat de omstandigheid dat de rechtbank het beroep van klager tegen het besluit om het bezwaar ongegrond te verklaren gegrond heeft verklaard, ook geen ander licht op de zaak werpt. Het oordeel van de rechtbank doet niets af aan het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege over de afwezigheid van tuchtrechtelijk verwijtbaar handelen van de arts bij de totstandkoming, inhoud en conclusie van het rapport, gezien de maatstaf die bij de tuchtrechtelijke beoordeling van het professionele handelen van de arts dient te worden gehanteerd. Het beroep wordt dan ook verworpen.

X/Jeroen Bosch Ziekenhuis

Verzoekster stelt in een deelgeschilprocedure dat zij sinds haar bevalling last heeft van ernstige bekkeninstabiliteit en dat het Jeroen Bosch Ziekenhuis bij de behandeling onzorgvuldig heeft gehandeld. Als gevolg daarvan is zij grotendeels rolstoelgebonden. Partijen hebben een gezamenlijke expertise laten uitvoeren. Op grond van dat deskundigenrapport kan echter een causaal verband tussen de door verzoekster gestelde verwijten aan het ziekenhuis en haar rolstoel-gebondenheid niet worden aangenomen, aldus de rechtbank. Ook kan verzoekster zich niet met succes beroepen op de omkeringsregel en de leer van de kansschade. Het verzoek wordt daarom afgewezen.