X/Y

Een assistente van een huisarts neemt het niet zo nauw met de regels. Zo heeft de assistente op naam van haar ex (klager) – voor een derde – een chlamydiatest laten doen en wordt vermoed dat zij fraudeert met medicijnen. Verweerder, huisarts, is hiervoor op grond van de tweede tuchtnorm verantwoordelijk. Verweerder krijgt een voorwaardelijke schorsing van zes maanden.

X/Y

In deze zaak komt vast te staan dat de betrokkene onrechtmatig van haar vrijheid is beroofd door haar op grond van een voorlopige machtiging in een psychiatrisch ziekenhuis te plaatsen. Haar wordt een schadevergoeding toegewezen. Er is door de rechtbank onvoldoende gemotiveerd waarom sprake is van gevaar in de zin van artikel 2 lid 2 Wet Bopz, dat niet door tussenkomst van personen of instellingen buiten een psychiatrisch ziekenhuis kan worden afgewend. Nu vast is komen te staan dat het door de betrokkene geleden nadeel daarvan het gevolg is, wordt haar een schadevergoeding van € 29.700 toegekend (€ 150 voor iedere dag dat zij onrechtmatig van haar vrijheid beroofd was).

X/Staat der Nederlanden

Een fysiotherapeut die op declaratiebasis werkzaam was in een penitentiaire inrichting voor vrouwen is beschuldigd van aanranding. Hierop is de fysiotherapeut geschorst. De schorsing duurt echter inmiddels tien maanden voort, zonder duidelijkheid. Het Gerechtshof Den Haag gebiedt de Staat daarom de schorsing op te heffen.

TweeSteden/NZa

In deze zaak gaat het om eenzijdige aanvragen van een ziekenhuis en zorgverzekeraars voor de vaststelling van omzet uit prestatiebekostiging en een schaduwbudget 2012. De zorgverzekeraars komen tot een lager bedrag omdat over een bepaalde post van het schaduwbudget geen overeenstemming bestaat. De NZa sluit aan bij de aanvraag van de zorgverzekeraars. Het CBb oordeelt dat de NZa ermee heeft kunnen volstaan zich te verdiepen in de weigering van zorgverzekeraars het formulier van het ziekenhuis mede te ondertekenen. Dat is slechts anders indien sprake zou zijn van een kennelijk onredelijke weigering van de zorgverzekeraars om de opgave van het ziekenhuis mede te ondertekenen.

X/Y

In deze zaak krijgt een apotheker een waarschuwing opgelegd omdat hij zich niet had aangesloten bij een klachtencommissie. De apotheker is hier volgens het Regionaal Tuchtcollege zelf verantwoordelijk voor, maar was deze verplichting niet nagekomen. Het Regionaal Tuchtcollege heeft bij het bepalen van de maatregel rekening gehouden met de omstandigheid dat het niet-ingeschreven zijn niet opzettelijk is gebeurd en dat de apotheker deze omissie direct na ontdekking heeft rechtgezet.

X/Stichting Oogzorg Amstelveen

Deze zaak is het vervolg van de tussenarresten van 4 februari 2014 en 29 juli 2014. Ook na aanvullend deskundigenbericht kan niet worden geoordeeld dat de oogchirurg heeft gehandeld in strijd met de desbetreffende professionele standaard. Volgt bekrachtiging van het vonnis van de rechter in eerste aanleg.

Meander Medisch Centrum/NZa

In deze zaak wijst de NZa een aanvraag van een ziekenhuis voor vergoeding van kapitaallasten op grond van de Beleidsregel Garantieregeling kapitaallasten 2013-2016 af. De reden is dat het ziekenhuis niet over een Wtzi-vergunning voor nieuwbouwplannen zou beschikken. Het CBb geeft de NZa gelijk omdat de Wzv-vergunning van het ziekenhuis thans kwalificeert als een Wtzi-toelating, niet als een Wtzi-vergunning. De peildatum van de Garantieregeling van 1 januari 2008 is ook niet in strijd met het verbod van willekeur.

X/Y

In deze zaak gaat het om een klacht tegen een arboarts. In eerste aanleg worden de klachtonderdelen over het niet zorgvuldig hebben uitgevoerd van onderzoek alsook het hanteren van een onjuist arbeidsongeschiktheidscriterium gegrond verklaard. Een door het Regionaal Tuchtcollege ambtshalve beoordeelde klacht, over het niet verstrekken van een rapportage over het consult, wordt eveneens gegrond verklaard. In hoger beroep wordt het eerste klachtonderdeel, over het verrichte onderzoek, alsnog ongegrond verklaard doordat verweerder zich heeft verweerd door alsnog het medisch dossier te overleggen. Daaruit is voldoende over de zorgvuldigheid van zijn onderzoek gebleken. Het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege over het ambtshalve beoordeelde klachtonderdeel wordt door het Centraal Tuchtcollege vernietigd, omdat verweerder zich hierover in eerste aanleg niet heeft kunnen uitlaten (er is geen wederhoor toegepast). De in eerste aanleg opgelegde maatregel van waarschuwing blijft, gelet op de gegrondverklaring van het tweede klachtonderdeel, wel staan.

X/Y

Klager heeft tegen drie specialisten ouderengeneeskunde en tegen een klinisch geriater klachten ingediend namens zijn vrouw. Omdat klager op enig moment niet meer de mentor is van de patiënte wordt hij in eerste aanleg niet-ontvankelijk verklaard in zijn klachten, nu de opvolgend mentor niet instemt met het voortzetten van de klachten. Dat is wel noodzakelijk aangezien het klachtrecht van een naaste betrekking berust op de veronderstelde wil van degene die zijn wil niet meer tot uitdrukking kan brengen (art. 1:453 BW). Ten aanzien van de klacht met betrekking tot het handelen van een van de verweerders jegens klager, oordeelt het Regionaal Tuchtcollege dat de klacht niet berust op een voldoende feitelijke grondslag en verklaart het Regionaal Tuchtcollege de klacht kennelijk ongegrond. Het Centraal Tuchtcollege oordeelt eveneens dat klager niet-ontvankelijk is in zijn beroep en volgt voor het overige het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege.

X/Y

In deze zaak gaat het om een deels gegronde klacht tegen een SEH-arts (verweerster) die een hoogbejaarde patiënt, bekend met Alzheimer, na een val in de nacht heeft gezien op de HAP. De arts heeft niet voldoende doorgevraagd naar de medische toestand van patiënt voorafgaand aan de val, zij heeft patiënt onvoldoende onderzocht en geen adequate risico-inschatting gedaan. De volgende dag zijn in het ziekenhuis verschillende fracturen in de wervelkolom gediagnosticeerd. Verweerster krijgt een berisping.