Rechtsgeldig ontslag op staande voet, geen sprake van een misstand.

Ontslag op staande voet na inzage in patiëntendossier, geen misstand in de zin van de Wet bescherming klokkenluiders.

CTG legt lichtere maatregel op aan huisarts voor off-label voorschrijven medicatie tijdens COVID-19 pandemie wegens (onder meer) actieve bemoeienis minister VWS met ‘proefproces’ van IGJ.

Anders dan het RTG oordeelt het CTG dat de huisarts het off-label voorschrijven van ivermectine en HCQ tijdens de COVID-19 pandemie achterwege had moeten laten, omdat niet is voldaan aan artikel 68 Geneesmiddelenwet. Het RTG had een berisping opgelegd, het CTG legt de huisarts een waarschuwing op. Hierbij weegt het CTG onder meer mee dat is komen vast te staan dat de toenmalige minister van VWS zich heeft bemoeid met het beleid van de inspectie in deze zaak en er op heeft aangedrongen dat 'disciplinerend' wordt opgetreden tegen de huisarts. Disciplinering van lastige artsen is echter geen doelstelling van het tuchtrecht. Ook het feit dat sprake is van een ‘proefproces’ weegt het CTG mee bij de hoogte van de maatregel.

Volledige interne klachtentraject hoeft niet te worden doorlopen.

Het ziekenhuis wordt onzorgvuldig en nalatig handelen verweten ten gevolge waarvan de echtgenote van klager is overleden. Het ziekenhuis meent dat klager niet in zijn klacht kan worden ontvangen omdat hij geen formeel oordeel van de klachtencommissie heeft gevraagd voor hij zijn geschil aanhangig maakte, Dat verweer wordt door de geschillencommissie verworpen.

Bestuursrechter vernietigt besluit(en) tot concentratie (kinder)hartchirurgie. Bevoegdheden umc’s blijven zoals ze waren.

Vervolg op GZR-2023-0240. Het besluit van de minister dat in plaats van de huidige vier nog slechts twee universitair medische centra (umc’s) aangeboren hartafwijking-interventies mogen verrichten, wordt door de bestuursrechter teruggedraaid. De rechtbank komt tot het oordeel dat de behoefteraming (het aantal interventiecentra) die aan het besluit ten grondslag is gelegd, onvoldoende is onderzocht en gebrekkig is gemotiveerd en laat de behoefteraming buiten toepassing. Omdat de beperking (van de bestaande vergunningen van de umc’s) onlosmakelijk verbonden is met de behoefteraming, laat de rechtbank ook de beperking buiten toepassing. De bevoegdheden van alle umc’s blijven zoals ze waren.

Logginggegevens, broncodes en applicaties maken geen deel uit van het patiëntendossier.

Kort geding. Een man overlijdt door suïcide. De zorginstelling waar de man onder behandeling was, doet intern onderzoek naar de toedracht. Na ontvangst van het rapport wil de weduwe verder onderzoek doen naar het incident. Volgens haar is een medische fout gemaakt en heeft de zorginstelling met het medisch dossier gefraudeerd. In dit kort geding vordert ze tevergeefs de logginggegevens, de broncodes en een opgave van de gebruikte applicaties, nu die geen deel uitmaken van het medisch dossier. Zij vordert tevens alle stukken en overige informatie, maar dat is naar het oordeel van de voorzieningenrechter ‘fishing’ en dat staat hij niet toe.

Patiënt komt tevergeefs bij tandarts terug op eerder met verzekeraar van de tandarts gesloten vaststellingsovereenkomst.

Een man stelt zijn tandarts aansprakelijk voor een uitgevoerde behandeling. De verzekeraar van de tandarts sluit met de man een vaststellingsovereenkomst waarin finale kwijting wordt verleend. De man vordert thans van de tandarts de behandelingskosten terug en tevens smartengeld en kosten van rechtsbijstand. Tevergeefs. De verwijten die de man de tandarts maakt staan niet vast. De tandarts betwist die gemotiveerd en de medische adviezen waarop de man zich baseert bieden onvoldoende onderbouwing. De behandelingskosten zijn verschuldigd op grond van de behandelingsovereenkomst, geen schade. Voor het smartengeld en de kosten van rechtsbijstand heeft de man al finale kwijting verleend, ook al is de vaststellingsovereenkomst gesloten met de verzekeraar, niet met de tandarts. Dat volgt uit de aard van de vaststellingsovereenkomst.

Veroordeling ter zake dood door schuld en in hulpeloze toestand achterlaten door zorgverlener.

Veroordeling ter zake dood door schuld en in hulpeloze toestand achterlaten door zorgverlener Onduidelijke en daarmee nietige tenlastelegging van artikel 96 Wet BIG.

Zorgaanbieder heeft geen informatieplicht over eigen risico.

Een patiënt klaagt erover dat het eigen risico twee keer bij hem in rekening wordt gebracht. De commissie oordeelt dat (de omvang van) het eigen risico wordt bepaald in de verhouding tussen de patiënt en de zorgaanbieder zodat daarover op de zorgaanbieder geen informatieplicht rust.

Raad van bestuur heeft eindverantwoordelijkheid en mag eigen afweging maken ter zake wetenschappelijk onderzoek binnen zijn muren.

Kort geding. Binnen het ziekenhuis is een procedure vastgelegd die moet worden doorlopen alvorens kan worden gestart met medisch-wetenschappelijk onderzoek. Het sluitstuk daarvan is toestemming van de raad van bestuur. Die weigert in dit geval, omdat de financiële stromen onvoldoende transparant zijn. Die beoordelingsvrijheid komt de raad van bestuur toe volgens de voorzieningenrechter. Van wanprestatie of onrechtmatigheid is geen sprake.

Fertiliteitskliniek moet na overlijden meewerken aan traject tot terugplaatsing ingevroren embryo’s.

Een echtpaar wendt zich tot een fertiliteitskliniek. Na een ICSI-behandeling bevalt de vrouw van een dochter. De resterende embryo’s worden ingevroren. Na onverwacht overlijden van de man vraagt de vrouw de kliniek mee te werken aan het tot stand brengen van een nieuwe zwangerschap. De kliniek weigert dat. Volgens de kliniek moeten de embryo’s worden vernietigd. Naar het oordeel van de rechtbank staat artikel 7 Embw in dit specifieke geval niet in de weg. De kliniek heeft nagelaten het echtpaar correct te informeren over hun rechtpositie en de veronderstelde toestemming van de man voor postuum gebruik is voldoende onderbouwd.