X/GCA

Het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden heeft in deze uitspraak, evenals eerder de rechtbank, geoordeeld dat het Gezondheidscentrum voor Asielzoekers niet in strijd met de redelijkheid en billijkheid heeft gehandeld door een samenwerkingsovereenkomst met een huisarts in het asielzoekerscentrum niet te verlengen. Deze overeenkomst is niet verlengd aangezien de huisarts, in strijd met gemaakte afspraken, niets heeft ondernomen om een niet-geregistreerde basisarts, die lange tijd onder zijn supervisie werkte, te vervangen voor een geregistreerde arts.

X/Y

Een anesthesioloog krijgt een waarschuwing wegens schending van het informed consent bij een beleidswijziging zonder medische noodzaak vlak voor de operatie. In zo'n geval worden hogere eisen aan het informed consent gesteld.

X/Y

Deze zaak betreft een klacht van een moeder en een stiefvader tegen de behandelend GZ-psycholoog en de kinder- en jeugdpsychiater van hun dochter (cliënte). Het gaat hier om complexe systeemproblematiek. Verweersters hebben zorgvuldig en professioneel gehandeld. Zij krijgen wel een waarschuwing omdat de biologische vader ten onrechte onvoldoende bij de behandeling van cliënte was betrokken.

X/Y

Een arts (verweerder) handelt ernstig verwijtbaar door een ernstig zieke patiënt te onttrekken aan adequate medische zorg, ongefundeerde medische adviezen te geven en geen noodzakelijke zorg in te roepen nadat hij zelf vertrok. Hem wordt ook verweten dat patiënt een onnodige lijdensweg heeft moeten doormaken. In deze zaak is er formeel geen arts-patiëntrelatie, maar wordt het feitelijk behandelen door verweerder van patiënt door het RTG wel als zodanig beschouwd. Het RTG ontzegt verweerder de bevoegdheid tot wederinschrijving in het BIG-register.

X/Y

Klacht tegen een apotheker (verweerder) die handelt in de hoedanigheid van mede-eigenaar van een apotheek. Verweerder wendde voor dat de schadeclaim van klager wegens een verkeerde dosering van medicijnen was doorgeleid aan zijn verzekeraar en door deze was afgewezen. Het RTG Eindhoven acht de beoordeling van de klacht binnen de reikwijdte van de tweede tuchtnorm vallen. Het RTG meent dat verweerder het vertrouwen in de individuele gezondheidszorg bijzonder heeft geschaad en legt verweerder een voorwaardelijke schorsing op van zes maanden.

X/Y

Klager stelt dat verweerster hem te laat heeft verwezen naar de KNO-arts en dat de door haar voorgeschreven zure druppels schade hebben veroorzaakt aan zijn gehoor. De Geschillencommissie Huisartsen oordeelt dat verweerster beter had kunnen handelen. Er kan echter niet onomstotelijk worden vastgesteld dat de door klager gestelde schade dan niet zou zijn ontstaan.

X/Y

De betrokkene vordert een schadevergoeding (art. 35 Wet Bopz), omdat niet binnen de beslistermijn is besloten op een verzoek tot voortgezette machtiging en omdat de voorschriften omtrent de wettelijke aantekening en het behandelplan zijn geschonden. De rechtbank wijst deze vordering af, net als het Hof Arnhem-Leeuwarden. De beslissing na het verzoek is door toedoen van de betrokkene zelf later genomen, waardoor dit voor zijn eigen rekening en risico komt. Daarnaast is de in artikel 17 Wet Bopz genoemde indieningstermijn voor een verzoek tot voortgezette machtiging bedoeld om de procedure te stroomlijnen en niet rechtstreeks ter bescherming van de (op geld waardeerbare) belangen van de betrokkene. Het verzoek wordt afgewezen.

Centraal staat de vraag of de cliëntenraad in de zin van artikel 2 lid 1 Wmcz als belanghebbende ingevolge de Awb kan worden aangemerkt. De Centrale Raad van Beroep oordeelt dat de cliëntenraad niet als belanghebbende in de zin van artikel 1:2 Awb kan worden aangemerkt.

Zorgaanbieder, een instelling op het gebied van wijkverpleging en thuiszorg, verzorgde vervoersbegeleiding aan cliënte. Door ongepast gedrag en rijstijl van familieleden van cliënte heeft zorgaanbieder de begeleiding eenzijdig beëindigd. Klager, moeder van cliënte, verzoekt om het hervatten van de vervoersbegeleiding. Zorgaanbieder stelt dat de beëindiging rechtmatig was. De Geschillencommissie Zorg Algemeen oordeelt dat zorgaanbieder niet gehandeld heeft als een goed hulpverlener en verklaart de klacht gegrond.

X/De Staat der Nederlanden

Een patholoog stelt de Staat der Nederlanden (Staat) aansprakelijk voor de schade die zij stelt te hebben geleden als gevolg van het handelen van de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) ter zake van het informeren van de raad van bestuur van het ziekenhuis (raad van bestuur) waar de patholoog werkzaam is. Ter discussie staat de rechtmatigheid van de beslissing van de IGJ om de raad van bestuur te informeren, nog voordat de patholoog dit zelf heeft gedaan. De rechtbank oordeelt dat de IGJ niet onrechtmatig en onzorgvuldig heeft gehandeld. De Staat is niet aansprakelijk voor de door de patholoog geleden schade.