X/Y

Cliënte woont zelfstandig in een appartement van de zorgaanbieder, een instelling op het gebied van de gehandicaptenzorg. Cliënte is seksueel misbruikt door een medebewoner. Klagers, de ouders van cliënte, eisen erkenning van de zorgaanbieder rondom dit seksueel misbruik. De zorgaanbieder ontkent niet dat seksueel grensoverschrijdend gedrag heeft plaatsgevonden. Na het bekend worden van het incident is er op verschillende wijzen aandacht aan besteed, de ondersteuning aan cliënte stond voorop. De zorgaanbieder geeft aan dat het incident wellicht eerder bij de IGJ gemeld had moeten worden. De Geschillencommissie Gehandicaptenzorg oordeelt dat de zorgaanbieder niet verwijtbaar heeft gehandeld. Wel zijn er inschattingsfouten gemaakt; het incident had direct gemeld moeten worden bij de IGJ. Daarnaast is de huidige woonvorm mogelijk niet de juiste voor cliënte. Vanwege de verstoorde relatie tussen de ouders en de zorgaanbieder raadt de Geschillencommissie mediation aan.

X/rechter

Bij de procedure waarbij een machtiging tot voortzetting van de inbewaringstelling is gevraagd, is er (wettelijk) zodanige spoed bij het nemen van een beslissing dat een wrakingsverzoek in zo’n procedure niet-ontvankelijk zal moeten worden verklaard, omdat (meestal) de beslissing op het verzoek geen uitstel toelaat.

werknemer/arbodienst-werkgever

Een vrouw met rugklachten wordt door haar bedrijfsarts doorverwezen naar een revalidatiekliniek. Na afronding van de behandeling aldaar wordt bij de vrouw een partieel caudasyndroom vastgesteld waaraan zij blijvend letsel aan haar voet en onderbeen overhoudt. In dit deelgeschil houdt de vrouw de arbodienst en haar werkgever aansprakelijk, echter zonder succes. De bedrijfsarts heeft gehandeld conform de destijds geldende richtlijn bij rugklachten en daarmee overeenkomstig een redelijke en bekwame beroepsuitoefening. Omdat de bedrijfsarts niet onzorgvuldig heeft gehandeld, is de werkgever als opdrachtgever van de arbodienst niet aansprakelijk. Haar overige stellingen heeft de vrouw onvoldoende onderbouwd.

X/Y

Deze zaak betreft een klacht van de Inspectie voor de Gezondheidszorg en Jeugd tegen een arts die als cosmetisch arts werkt en een voormalig radioloog is. De arts heeft niet de richtlijnen bij liposuctie gevolgd door (onder meer) bij patiënte te veel vet in één keer te verwijderen. Tevens heeft hij niet gezorgd voor voldoende nazorgmogelijkheden na de operatie. Er volgt een berisping.

X/Y

Eiser stelt zich op het standpunt dat de vermelding van zijn doorhaling als GZ-psycholoog op een website waarop de zogenoemde Zwarte Lijst van zorgverleners is geplaatst, onrechtmatig is. Dat is niet het geval, zo oordeelt de kantonrechter. Daarbij is van belang dat de vermelding niet feitelijk onjuist is en de in het bericht opgenomen vragen, gegeven de context, niet ongerechtvaardigd zijn. Deze omstandigheden wegen zwaarder dan de hinder die eiser als gevolg van de publicatie stelt te ondervinden.

X/Y

Klager stelt dat er sprake is van een gemiste diagnose: de vinger van klager was niet gekneusd, maar gebroken.

X/Y

Een (tweede) last tot inbewaringstelling, terwijl een eerder afgegeven – en nog van kracht zijnde – machtiging tot voortzetting van een eerdere inbewaringstelling nog niet is geëxpireerd, is niet mogelijk, omdat de Wet Bopz niet de mogelijkheid kent van twee gelijktijdig geldende maatregelen.

patiënte/plastisch chirurg

Een vrouw stelt haar plastisch chirurg aansprakelijk na (onder meer) een hals-/facelift. Vervolg op GZR 2018-0380, waarin het hof een comparitie gelastte omdat het zich onvoldoende voorgelicht achtte over het informed consent aangaande de hals-/facelift en de plaats van de incisie, het causaal verband tussen eventueel ontbrekend informed consent en de gestelde schade, alsmede de schadeposten zelf. Tijdens de comparitie onderbouwt de vrouw het causaal verband onvoldoende en het hof wijst haar vorderingen af.

X/Y

Klager is voorzitter van de VvE van het gebouw waar verweerster haar praktijk heeft. Als verweerster haar praktijk wil verbouwen, krijgt zij geen toestemming van de VvE. Zij zet klager vervolgens (daarom) als patiënt uit haar praktijk. Klager verwijt haar dat daar geen gewichtige redenen voor zijn en dat dit dus niet had gemogen. Het RTG Amsterdam oordeelt dat er weliswaar een gewichtige reden was (belangenverstrengeling), echter dat verweerster de zorgvuldigheidseisen bij een opzegging niet heeft nageleefd. Zij krijgt een waarschuwing.

patiëntje/huisarts-uroloog

Bij een thans 19-jarige man is in 2001, op 2-jarige leeftijd, een besnijdenis verricht die niet goed is verlopen, waardoor een deel van de penis moest worden geamputeerd. In dit deelgeschil verzoekt de man om zijn immateriële schade definitief te begroten, ook al volgen er nog operaties. De rechtbank bespreekt uitgebreid de pijn en het ongemak, de uiterlijke en functionele beperkingen, de sociale en emotionele gevolgen en de aard van de aansprakelijkheid en economische omstandigheden. De rechtbank begroot de schade naar de normen van nu, niet naar die van 2001, weegt mee dat een verhoging van het smartengeldniveau in Nederland wenselijk is en begroot de immateriële schade op € 110.000. Het in 2002 betaalde voorschot wordt door de rechtbank naar de huidige tijd geïndexeerd alvorens het van het hoofdbedrag wordt afgetrokken.