Ziekenhuis/radioloog

Het Scheidsgerecht wijst de gevraagde ontbinding van de arbeidsovereenkomst met een radioloog af. Onvoldoende is aangetoond dat er sprake is van disfunctioneren en/of een verstoorde relatie. Ook is er geen sprake van een serieus verbetertraject. De specialist is niet betrokken geweest bij een onderzoek naar zijn functioneren. Voor zover er een verstoring in de werkrelatie is ontstaan, valt aan te nemen dat die door het ziekenhuis zelf in de hand is gewerkt door de manier waarop het met de kwestie is omgegaan.

X/Y

Klaagster dient een klacht in tegen de klachtenfunctionaris van een huisartsenpost, verweerster, wegens nalatigheid in de afhandeling van de klacht. Verweerster is daarnaast werkzaam als vrijgevestigd fysiotherapeut. Het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg (RTG) oordeelt dat klaagster niet kan worden ontvangen in haar klacht, omdat verweerster niet heeft gehandeld in haar hoedanigheid van fysiotherapeut. Het RTG verklaart klaagster niet-ontvankelijk in de klacht.

GGZ Momentum/Zilveren Kruis

De rechtbank sluit in deze zaak aan bij vaste jurisprudentie, waaruit volgt dat het gemiddeld gecontracteerde tarief als marktconform geldt voor de vergoeding van niet-gecontracteerde zorg. In dat kader dient door de zorgverzekeraar aan niet-gecontracteerde zorgaanbieders minimaal 75 procent van het gecontracteerde tarief te worden vergoed. Gezien de extra eisen die gelden voor gecontracteerde zorgaanbieders is het, aldus de rechtbank, ook begrijpelijk dat niet-gecontracteerde zorgaanbieders niet dezelfde vergoeding krijgen van zorgaanbieders voor geleverde zorg.

zieke specialist/ziekenhuis

Het Scheidsgerecht Gezondheidszorg oordeelt dat het ziekenhuis verplicht is om de arbeidsovereenkomst met een langdurig zieke medisch specialist op te zeggen. Het is in strijd met goed werkgeverschap om het dienstverband slapende te houden en om, door niet op te zeggen, zodoende de betaling van de transitievergoeding te ontlopen. De mogelijkheid dat vooral de nagelaten betrekkingen van de specialist van die vergoeding zullen profiteren is niet relevant. Ook is het geen bezwaar om een zo vergaande beslissing te nemen in een kortgedingprocedure.

X/Y

Verweerster is huisarts en goede vriendin van de ex-echtgenote van klaagster. Verweerster heeft in de echtscheidingsprocedure van klaagster en haar ex-echtgenote een verklaring opgesteld over een tweetal door klaagster in het geding gebrachte medische stukken. Zij heeft daarbij ten onrechte de schijn gewekt als onafhankelijk medisch deskundige te adviseren. De klacht is gegrond. Het CTG verwerpt het beroep

X/Y

Klaagster dient een klacht in tegen haar broer (huisarts) over de behandeling van hun inmiddels overleden moeder. Om als rechtstreeks belanghebbende te kunnen worden aangemerkt moet klaagster met het indienen van haar klacht overeenkomstig de (veronderstelde) wil van haar moeder handelen. Het RTG oordeelde dat is vastgesteld dat klaagster geen nauwe band met haar moeder had, zij niet bekend kon zijn met haar (veronderstelde) wil en verklaart klaagster niet-ontvankelijk. Het CTG bevestigt dit oordeel en verwerpt het beroep.

X/Staatssecretaris van Financiën

De vraag of een arts in opleiding de voordelen die voortvloeien uit de door haar uitgevoerde werkzaamheden mag kwalificeren als winst uit onderneming dient, in samenhang met het ondernemingsrisico en de continuïteit van de uitgevoerde werkzaamheden, aan de hand van het zelfstandigheidscriterium beoordeeld te worden.

X/Y

Cliënte vordert schadevergoeding van het ziekenhuis voor beenlengteverschil ontstaan na twee heupoperaties en het niet herkennen van een andere fractuur. Het ziekenhuis voert aan dat het niet medisch verwijtbaar heeft gehandeld. De Geschillencommissie Ziekenhuizen stelt dat niet is gebleken dat bij cliënte voorafgaand aan de operaties sprake was van een verschil; daarnaast is niet conform richtlijnen gecontroleerd op een beenlengteverschil. Op grond hiervan wordt aannemelijk geacht dat het beenlengteverschil is ontstaan na de operaties. De commissie kent cliënte een schadevergoeding toe en stelt deze vast naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid. Het niet herkennen van een andere fractuur is niet verwijtbaar, door vorming van weefsel in de herstelperiode is dat nu beter zichtbaar dan de fractuur zelf.

X/Y

Bij klager wordt een tumor in zijn long ontdekt. Omdat maligniteit van de tumor wordt vermoed vindt er een lobectomie plaats. Na pathologisch onderzoek blijkt dat de tumor benigne van aard was. Klager heeft klachten ingediend tegen twee longartsen en twee longchirurgen die bij de behandeling van klager betrokken waren. Onderhavige klacht heeft betrekking op de longarts die de behandeling heeft overgenomen. Hij krijgt een waarschuwing omdat hij een belangrijk telefoongesprek met klager niet in het dossier heeft genoteerd.

X/Y

Klager is door een bedrijfsarts (verweerder) arbeidsongeschikt verklaard. De bedrijfsarts stelt een plan van aanpak op voor de re-integratie van klager. Aanvankelijk herstelt klager gestaag. Na een paar maanden heeft hij echter een terugval. Klager wijt deze terugval aan het gegeven advies van verweerder. Het RTG oordeelt dat verweerder met het geven van zijn advies niet tuchtrechtelijk verwijtbaar heeft gehandeld. De klacht is kennelijk ongegrond.