X/Y

In deze zaak gaat het om verwijten aan een oogarts over onder andere diens bejegening. Verwijten omtrent de communicatie laten zich in het algemeen moeilijk beoordelen door een derde, zoals het RTG Zwolle, die van die communicatie geen getuige is geweest. De beleving daarvan berust immers voor een groot deel op de subjectieve interpretatie van degenen tussen wie de communicatie heeft plaatsgevonden. Wanneer ook over de gebezigde bewoordingen verschil van mening bestaat, betekent het voorgaande dat degene van wie wordt gevraagd de verwijten te beoordelen bij die beoordeling met betrekking tot de aanname van feiten terughoudendheid in acht moet nemen. De feiten moeten met een voldoende mate van zekerheid worden vastgesteld, voordat kan worden beoordeeld of het gedrag tuchtrechtelijk verwijtbaar is of niet. Om die reden gaat het RTG Zwolle in beginsel uit van hetgeen is opgetekend in het medisch dossier. De klacht is kennelijk ongegrond.

X/Y

Het RTG Eindhoven oordeelt dat een tandarts bij een complexe casus op verschillende punten medisch-technisch niet gehandeld heeft conform de professionele standaard en dat er daarnaast geen sprake was van informed consent. Hem wordt daarom de bevoegdheid ontzegd om het beroep van tandarts uit te oefenen voor zover het de orthodontie betreft. In beroep richt de tandarts zich tegen de zwaarte van de maatregel. Omdat inmiddels een uitgebreid verbetertraject onder begeleiding is ingezet, de tandarts zich toetsbaar heeft opgesteld in beroep en nog nooit eerder sprake was van een tuchtklacht, vernietigt het CTG de beslissing van het RTG en legt aan de tandarts de maatregel van voorwaardelijke schorsing op voor de duur van een half jaar, met een proeftijd van twee jaar onder algemene en bijzondere voorwaarden.

X/Y

Naar aanleiding van de behandeling van steelwratten in het gezicht zijn bij klaagster pigmentvlekken ontstaan. Volgens klaagster was er sprake van een onoordeelkundige behandeling. De Geschillencommissie Huisartsen kan achteraf niet beoordelen of de behandeling op de juiste wijze is uitgevoerd. Dat eenzelfde behandeling eerder met goed resultaat bij klaagster is uitgevoerd is volgens de commissie een goede indicatie om een dergelijke behandeling nogmaals toe te passen.

X/Y

Bij de beoordeling van een verzoek tot een voorlopige machtiging overweegt de rechtbank enerzijds dat een second opinion van een andere psychiater nodig is om te bepalen of voldaan is aan de vereisten die nodig zijn voor het afgeven van een dergelijke machtiging, maar verleent anderzijds de machtiging wel voor twee maanden. Nu gebleken is dat de rechtbank twijfelde aan de vereisten, had deze, aldus de Hoge Raad, de machtiging niet mogen verlenen.

patiënt/gynaecoloog-ziekenhuis-producent

Bij een vrouw wordt in verband met verzakkingsklachten een transvaginaal mesh implantaat ingebracht. Zij heeft nadien ernstige lichamelijke klachten en stelt de opererend gynaecoloog, het ziekenhuis en de producent van het implantaat aansprakelijk. Tevergeefs, want de rechtbank oordeelt dat de arts geen fout maakte, het implantaat niet gebrekkig is, het causaal verband ontbreekt als er sprake zou zijn van schending van de informatieplicht ex artikel 7:448 BW, en ook tussen de gestelde lichamelijke klachten en het betreffende implantaat het causaal verband ontbreekt. Bij onderdelen van haar oordeel verlaat de rechtbank zich op het rapport uit 2013 van de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd over mesh implantaten.

X/Y

De Inspectie voor Gezondheidzorg en Jeugd klaagt over een huisarts, in verband met zijn seksueel contact met zijn patiënte. De klacht is gegrond: er volgt een schorsing van twaalf maanden, waarvan zes maanden voorwaardelijk met een proeftijd van drie jaren.

X/Y

De zorgaanbieder heeft over het voorgenomen besluit tot aanschaf van een nieuw verpleeg-oproepsysteem (hierna: VOS) advies aan de cliëntenraad gevraagd. Na overleg en aanpassing van het voorgenomen besluit heeft de cliëntenraad er negatief verzwaard advies over uitgebracht. Naar aanleiding van het negatief verzwaard advies heeft de zorgaanbieder al wel op een bepaald punt (te weten: het handhaven van de trekschakelaars en afstelunits ten behoeve van de alarmering vanuit de badkamers) het voorgenomen besluit aangepast. Dit is niet voldoende voor de cliëntenraad. De zorgaanbieder verzoekt de LCvV te beoordelen of het voorgenomen besluit in redelijkheid genomen kan worden. De LCvV oordeelt dat de zorgaanbieder in redelijkheid kan besluiten over te gaan tot aanschaf van een nieuw VOS.

UMCG/patiënt

Vervolg op GZR 2016-0147, GZR 2017-0101 en GZR 2017-0299. Een medisch-cosmetische oorreconstructie in het UMCG heeft een teleurstellend resultaat. De patiënt gaat naar een ander ziekenhuis en stelt het UMCG aansprakelijk. De Rechtbank Noord-Nederland heeft voor recht verklaard dat het UMCG aansprakelijk is, van welk vonnis het UMCG in beroep is gekomen. In GZR 2016-0147 heeft het hof het UMCG in de gelegenheid gesteld om bij akte stukken in het geding te brengen. In 2017-0101 acht het hof voorshands bewezen dat de plastisch chirurgen van het UMCG niet lege artis hebben gehandeld, omdat niet is voldaan aan de verzwaarde motiveringsplicht, en wordt het UMCG in de gelegenheid gesteld tegenbewijs te leveren. In GZR 2017-0299 gaat het hof over de benoeming van een deskundige die dat tegenbewijs zou moeten leveren. De patiënt verzet zich tevergeefs daartegen en het hof benoemt de deskundige en formuleert de vragen. In dit (eind)arrest oordeelt het hof dat met het deskundigenbericht het voorshands geleverd geachte bewijs is ontzenuwd. De patiënt overlegt geen ander bewijs en is daarmee niet geslaagd in het bewijs van zijn stelling dat de plastisch chirurgen van het UMCG niet lege artis hebben gehandeld. Het hof vernietigt het vonnis van de Rechtbank Noord-Nederland en wijst de vordering van de patiënt alsnog af.

X/Y

Cliënte stelt dat de arts (gynaecoloog) haar geheimhoudingsplicht heeft geschonden door tegen haar spermadonor te zeggen dat zij hiv-positief is. Zij acht het ziekenhuis hiervoor aansprakelijk en vordert vergoeding van materiële en immateriële schade. Het ziekenhuis meent dat de arts de geheimhoudingsplicht niet heeft geschonden; er was sprake van een conflict van plichten. De Geschillencommissie Ziekenhuizen oordeelt dat geen noodzaak aanwezig was om dit feit aan de spermadonor te melden. De klacht wordt gegrond verklaard. De vordering voor vergoeding van materiële schade wordt afgewezen. Op grond van redelijkheid en billijkheid wordt een bedrag van € 750 vastgesteld voor geleden immateriële schade.

X/Y

De CCR heeft een negatief verzwaard advies uitgebracht over de voorgenomen aanstelling van een bepaalde medewerker als functionaris voor de behandeling van klachten van cliënten op grond van de Wet kwaliteit, klachten en geschillen zorg (Wkkgz). Deze medewerker is al jaren lid van de OR en de CCR twijfelt eraan of de medewerker als klachtenfunctionaris op deze manier objectief, onafhankelijk en niet vooringenomen kan zijn. De zorgaanbieder verzoekt de LCvV vast te stellen of hij kan afwijken van dit advies en in redelijkheid kan besluiten de beoogde persoon toch in vaste dienst aan te stellen. De LCvV concludeert daarmee dat het voorgenomen besluit niet gebaseerd is op een afdoende afweging van alle te betrekken relevante belangen, feiten en omstandigheden, en dat het besluit daarmee niet in redelijkheid genomen kan worden.