OvJ/X

De Wet Bopz beschermt niet alleen het belang van de patiënt, maar ook het belang van de veiligheid van de maatschappij. Vanuit dat laatste belang wordt een voorwaardelijke machtiging verleend voor iemand die eerder klinisch was opgenomen maar steeds ontsnapte als gevolg van een te laag beveiligingsniveau.

OvJ/X

De Wet Bopz regelt niet binnen welke termijn de rechtbank moet beslissen wanneer de zaak is terugverwezen door de Hoge Raad na vernietiging van een eerdere beschikking van de rechtbank. Leidraad is dan dat artikel 5 EVRM bepaalt dat een beslissing ‘binnen korte tijd’ moet plaatsvinden. Als vuistregel kan worden aangehouden dat die beslissing binnen vier weken na de uitspraak van de Hoge Raad moet komen. Wanneer die nieuwe uitspraak inhoudt dat een second opinion wordt gelast moet binnen twee maanden na het gelasten van de second opinion een einduitspraak gedaan worden, tenzij – zoals hier – tussen alle betrokkenen en de rechtbank een tijdspad wordt afgesproken dat langer duurt.

OvJ/X

Indien de wijze van elektronisch ondertekenen van de geneeskundige verklaring voldoende betrouwbaar is, kan een elektronische handtekening onder een geneeskundige verklaring gelijk worden gesteld aan een handgeschreven handtekening, als bedoeld in artikel 16 lid 1 Wet Bopz.

OvJ/X

Wanneer een voorlopige machtiging wordt verzocht voor iemand die reeds verblijft in een instelling, die niet Bopz-erkend is, dient de geneeskundige verklaring te worden ondertekend door de beoordelende psychiater en niet door de geneesheer-directeur van de niet Bopz-erkende instelling waar betrokkene verblijft.

OvJ/X

Wanneer een Bopz-rechter (enkelvoudig) de zaak verwijst naar de meervoudige kamer, moet de voltallige meervoudige kamer betrokkene opnieuw horen. Er kan grond zijn om van dit uitgangspunt af te wijken (bijvoorbeeld wanneer de komst van zo veel rechters bedreigend overkomt bij betrokkene) en dan kan de meervoudige kamer – waartoe ook de rechter die verwezen heeft dient te behoren – uit zijn midden een rechter-commissaris aanwijzen.

OvJ/X

Wanneer – uit een oogpunt van veiligheid voor de psychiater – het geneeskundig onderzoek plaatsvindt in aanwezigheid van twee beveiligingsmedewerkers, dan is dit toegestaan en levert dit geen schending van de privacy op. Het is niet aan de betrokken patiënt om akkoord te gaan met de aanwezigheid van deze beveiligers. Het verlenen van een voorlopige machtiging onder de opschortende voorwaarde dat de voorlopige hechtenis zal zijn geëindigd, is op zichzelf niet in strijd met artikel 10 lid 1 Wet Bopz, maar dit artikel moet wel strikt worden gehandhaafd, zodat de machtiging niet meer ten uitvoer is te leggen wanneer meer dan veertien dagen na de dagtekening van de beschikking zijn verstreken.

Cliënte/ABC Clinic B.V.

Het geschil betreft de gebrekkige nazorg aan cliënte in een zorghotel. De nazorg maakt volgens de Geschillencommissie Zorg Algemeen deel uit van de tussen cliënte en de zorgaanbieder gesloten behandelovereenkomst. Dit betekent dat de tijdens de overnachting geboden zorg ook dient te voldoen aan datgene wat daarvan in redelijkheid mag worden verwacht. Het zorghotel heeft niet gehandeld zoals van hem mocht worden verwacht en wordt derhalve veroordeeld tot betaling van de kosten van de overnachting en verzorging in het hotel.

X/Y

De rechter verleent een machtiging gesloten jeugdhulp en bepaalt, gelet op de uitzonderlijke omstandigheden, in welke instelling de minderjarige de behandeling dient te ondergaan.

X/Y

Moeder (klaagster) dient een klacht in tegen de huisarts (verweerder) over de door hem verstrekte medicatie aan haar overleden dochter. Klaagster is niet-ontvankelijk in haar klacht nu er gerede twijfel over bestaat dat zij de wil van haar overleden dochter vertegenwoordigt. Hierdoor kan niet worden uitgegaan van een afgeleid klachtrecht. Het CTG is van oordeel dat het RTG klaagster terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard in haar klacht en verwerpt het beroep.

patiënt/Stichting Rijnstate Ziekenhuis

In hoger beroep beoordeelt het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden opnieuw het handelen van een neuroloog en een revalidatiearts. Het hof neemt het rapport van de in eerste aanleg benoemde deskundigen tot uitgangspunt en concludeert dat er geen sprake is geweest van onzorgvuldig handelen. Het vonnis wordt bekrachtigd.